Στον δρόμο για το Γεράκι, σταμάτησα για δύο λεπτά. Έβγαλα μια φωτογραφία. Δεν ήταν τουριστική λήψη. Ήταν μια απλή εικόνα δρόμου, φως στο βάθος, λίγη σκόνη στον αέρα.
Δεν χρειάζεται πάντα να εξηγήσεις γιατί σταματάς. Μερικές στάσεις δεν είναι για να δεις κόσμο ή να πάρεις φωτογραφίες για το προφίλ. Είναι για να ξεμπλοκάρεις τον νου: να κοιτάς, να αναπνέεις και να θυμάσαι ποια πράγματα έχουν πραγματική αξία στην καθημερινότητα.
Ο θόρυβος της μέρας μας πιέζει, είδηση, μέτρηση, αποτελέσματα, άμεσο feedback. Όμως η ουσία συχνά κρύβεται σε απλές κινήσεις: στο να συνεχίσεις το έργο σου, να κάνεις τη δουλειά χωρίς φανφάρες, να κρατήσεις μια υπόσχεση στον εαυτό σου. Αυτές οι μικρές επαναλήψεις φτιάχνουν το αποτέλεσμα.
Αν είσαι κουρασμένος από το συνεχές “φαίνεσθαι”, δοκίμασε κάτι πρακτικό: την επόμενη φορά που αισθάνεσαι πίεση, κάνε μια πραγματική στάση, βγες απ’ το αυτοκίνητο, περπάτα δύο λεπτά, κοίταξε γύρω. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις. Άφησε τη στιγμή να κάνει δουλειά. Θα δεις ότι παίρνεις τον έλεγχο πίσω, χωρίς να το διατυμπανίσεις.
Το Spartaristo δεν υποστηρίζει μόνο τα μεγάλα λόγια. Υποστηρίζει τις πράξεις. Τους ανθρώπους που δουλεύουν, που προσπαθούν, που συνεχίζουν χωρίς να περιμένουν επιβεβαίωση. Αυτή η στάση στον δρόμο είναι γνήσια και αυτό αρκεί.
📌 Αν έχεις κι εσύ μια εικόνα, μια στιγμή ή ένα σημείο που σε έκανε να σταθείς για λίγο, στείλε μας τη δική σου ιστορία στο info@spartaristo.com
Μπορεί να γίνει το επόμενο κομμάτι του Spartaristo.